Eten we om te leven of leven we om te eten?

In mijn studententijd (lang geleden) ging er een grapje rond dat er drie maten condooms waren: large, extra large en kingsize. Welke stoere vent wil er immers aan de kassa van de drogist gespot worden met maatje small? Hier moest ik aan denken toen ik de enorme porties ijs, al dan niet met een berg slagroom, voorbij zag komen op de verschillende terrasjes tijdens mijn vakantie. Er schijnen alleen nog maar ijsjes in de maten large, extra large en kingsize verkocht te worden. En met de toename van de porties lijkt ons energieniveau recht evenredig af te nemen.

Onze maag is nog steeds maar een vuist groot

Alles schijnt groter te moeten als het gaat om onze voeding. Het gaat steeds minder om kwaliteit en steeds meer om kwantiteit. Grotere flessen frisdrank en grotere zakken chips in de supermarkt. Grotere porties ijs op het terras en voorgerechten als hoofdgerechten op ons bord in restaurants. Alsof onze magen de afgelopen jaren in omvang gigantisch zijn gegroeid. Waarschijnlijk zijn veel magen dat ook, maar dat is dan meer een kwestie van oprekken geweest dan het gevolg van een natuurlijke ontwikkeling. In mijn ogen zijn veel porties large, extra large of kingsize geworden. Small en medium hebben we ergens bij de millenniumwisseling achtergelaten in de 20ste eeuw. Dit maakt me boos en verdrietig.

Kwetsbaar in al hun omvang

Het maakt me boos omdat ik wel begrijp dat veel horeca-eigenaren mee willen doen met deze trend van groot, groter, grootst. Als je concurrent het doet en jij niet dan komen je klanten misschien niet meer terug. Money rules the world. Dat maakt me boos. Maar het maakt me vooral verdrietig omdat de ongezonde gevolgen ervan zo zichtbaar zijn. Vooral aan de rand van het zwembad. Het zijn vooral de te dikke kleine peuters en jonge pubers die me diep in mijn hart raken. Ik kan er tranen van in mijn ogen krijgen. Ze zijn in mijn ogen zo kwetsbaar ondanks hun stevige, mollige lichamen. Kijk ze maar eens diep in hun ogen. Ik zie er doorgaans weinig sprankelende, enthousiaste levensvreugde in. Geen kind wil namelijk te dik zijn. Wie neemt hier nou de verantwoordelijkheid voor, denk ik dan. Waar staan wij hier als volwassenen? Wat kunnen we hieraan doen?

We zijn allemaal kikkers in een lekker warm bad

Natuurlijk zijn de ouders de eerste, aangewezen personen als het gaat om de verantwoordelijkheid voor jonge mensen. Ik ben ervan overtuigd dat alle ouders het beste willen voor hun kind. Te dik zijn is niet gezond voor je kind, dat weet iedere ouder. Begrijp me goed;  ik weet als niemand anders dat te dik zijn vaak niet eens te maken heeft met hoevéél iemand eet, maar veel meer met wát er wordt gegeten. Ergens onderweg is er de afgelopen tientallen jaren daarmee iets goed mis gegaan.

Ik trek graag de vergelijking met de gekookte kikker. Als je een gekookte kikker in heet water gooit springt hij er gelijk uit. Het is hem veel te heet. Als je hem in koud water zet en dit pannetje langzaam opwarmt dan blijft hij lekker zitten. Hij voelt niet dat zijn eiwitten langzaam aan het stollen zijn. Hij blijft zitten en gaat dood. Ik heb het gevoel dat we in onze huidige samenleving allemaal in een pan lekker warm water zitten maar dat het hoog tijd wordt om eruit te springen. Voordat al onze eiwitten gestold zijn ofwel we ziek worden. Het is hóóg tijd om wakker te worden.

De derde generatie junkfood groeit nu op

Een Duitse wetenschapper, prof. dr. W. Kollath (1892-1970) heeft jarenlange laboratoriumproeven gedaan met ratten en onze voeding. Ratten zijn net als wij omnivoren maar hun voortplanting, stofwisseling en veroudering gaat dertig keer sneller dan bij ons. Laboratoriumproeven met ratten kunnen in twee jaar (dus 60 jaar op een mensenleven) een indicatie geven wat voeding met ons doet én wat het kan doen met een volgende generatie. Ik heb begrepen dat uitkomsten van proeven met ratten en voeding over het algemeen representatief zijn voor effecten bij mensen.

Prof. Kollath heeft ratten drie generaties lang gevoerd met industrieel bewerkte voedingsmiddelen. Dit zijn voedingsmiddelen die veelal ontdaan zijn van onmisbare bouwstoffen voor het lichaam. Het zijn dus voedingsmiddelen waar veel mensen zich tegenwoordig grotendeels mee voeden. Zeg maar bijna alle pakjes, zakjes en prakjes in de supermarkt; vrijwel alles met een verpakking waar een barcode op staat. Zo’n beetje 80% van wat er in de supermarkt op de schappen ligt.

Derde generatie junkfood wordt eerder ziek

Opvallend was dat de ratten goed in staat bleken om nakomelingen te krijgen en dat deze zelfs net zo oud werden als de goed gevoerde ratten in de controlegroep. Maar de ouderdom ging gepaard met meer ziektes en gebreken. De nakomelingen vertoonden degeneratieverschijnselen; zeg maar chronische ziektes. Opvallend bij de derde generatie was ook dat deze ziektes en gebreken op steeds jongere leeftijd al begonnen. Het eerste jaar ging het nog goed, maar daarna begonnen de problemen. Bij ons dus te vergelijken met 30 jaar. De jongeren aan het zwembad anno 2013 zijn veelal de derde generatie die leeft op industrieel bewerkte voedingsmiddelen, die vanaf medio vorige eeuw op de markt begonnen te komen. Volgens prof. Kollath kunnen we verwachten dat zij vanaf hun 30ste levensjaar in de problemen zullen komen met hun gezondheid. Hallo! Tijd om wakker te worden!

Opgebouwde tekorten aan bouwstoffen gaan over op kinderen

Een van de conclusies van prof. Kollath was dat tekorten aan onmisbare bouwstoffen in het lichaam worden veroorzaakt door industrieel bewerkte producten en dat dit op termijn zal leiden tot gezondheidsklachten. Belangrijker is echter dat hij heeft geconcludeerd dat opgebouwde tekorten worden doorgegeven aan een volgende generatie! Bij elke volgende generatie leiden opgebouwde tekorten bij de ouders op jongere leeftijd van de kinderen al tot gezondheidsproblemen. Zij zijn als het ware bij de geboorte gestart met een beperkte reservevoorraad van bouwstoffen.

Prof. Kollath publiceerde zijn onderzoeken al tientallen jaren geleden. Er zijn meer van dit soort onderzoeken op internet te vinden. Toch zijn we met elkaar niet gezonder gaan eten de afgelopen jaren. In tegendeel zou ik zeggen. Ook zien we de gevolgen ervan steeds meer om ons heen. Steeds meer jonge mensen krijgen bijvoorbeeld diabetes 2, een ziekte die vroeger ouderdomssuiker werd genoemd omdat het alleen bij ouderen voorkwam. Het water om ons heen wordt steeds heter.

Genotsmiddelen zijn voedingsmiddelen geworden

Wat hebben we nodig om uit ons te heet geworden bad te springen? Dat een kikker er niet bij nadenkt en lekker blijft zitten, alla. Maar wij mensen hebben toch onze hersenen gekregen en kunnen bedenken dat te heet water niet gezond voor ons is? Ofwel: dat teveel industrieel bewerkt voedsel; teveel suikers en geraffineerde koolhydraten; kingsize ijsco’s en liters cola niet gezond voor ons zijn. Het neemt namelijk de plek in van gezonde, natuurlijke voedingsmiddelen die we in plaats daarvan ook hadden kunnen eten en die ons lichaam nodig heeft om optimaal te kunnen blijven functioneren. Genotsmiddelen zijn onze voedingsmiddelen geworden, met als gevolg een tekort aan bouwstoffen. Waarom is het zo moeilijk om te veranderen?

Wanneer springen we uit het te heet geworden water?

Hier heb ik eens over nagedacht aan de rand van een zwembad. Volgens mij zijn er drie redenen:

1. Gebrek aan kennis. Veel, ook goed opgeleide mensen, kennen de gevaren niet van industrieel bewerkt voedsel en de tekorten die je hiermee op termijn opbouwt in je lichaam. Hier zou naar mijn mening veel méér bekend over moeten worden gemaakt. De overheid, gezondheidsorganisaties, zorgverzekeraars, patiëntenverenigingen, artsen, medisch personeel en iedereen die zich bezighoudt met gezondheidszorg zou hier een rol in kunnen spelen. Maar ik zie weinig beweging. Onze reguliere geneeskunde lijkt te lijden aan het blijf-zitten-waar-je-zit-en-verroer-je-niet-syndroom. We zullen allemaal onze eigen verantwoordelijkheid moeten nemen. En als volwassenen hebben wij ook een verantwoordelijkheid naar onze kinderen. Waarbij naar mijn mening in dit opzicht alle kinderen op deze wereld van iedereen zijn. Laten we onze verantwoordelijkheid nemen, onszelf goed blijven informeren en verstandige keuzes maken in de supermarkt, op het terras en in restaurants. Waarmee ik niet zeg dat je nooit eens een kingsize-ijsje mag eten 🙂  Zolang je je maar realiseert dat het een genotmiddel is, geen voedingsmiddel.
2. De verslavende werking van industrieel bewerkt voedsel. Waarom is het zo moeilijk om te stoppen met roken, met alcohol en met drugs? Omdat ze een verslavende werking hebben op ons lichaam. Ditzelfde geldt voor industrieel bewerkt voedsel met haar suikers, transvetten en chemische toevoegingen. We krijgen er een dopaminestoot van in onze hersenen die zegt: ‘lekker! Ik wil meer!’ Ons lichaam is nog steeds gebouwd op het vergaren van voedsel want dat hebben we nodig om te overleven. Ons lichaam wil suikers en vetten want dat betekent energie. Maar ons lichaam is nooit gebouwd op industrieel bewerkt voedsel en al helemaal niet op kingsize porties daarvan. Een slecht eetpatroon zullen we moeten benaderen als een verslaving. Je kunt er vanaf komen maar het is niet altijd makkelijk. Lees meer over de verslavende werking van industrieel bewerkt voedsel in mijn blogs: Obesitas en het gevecht om onze beperkte maagomvang
3. Een warm bad maakt slaperig. Naar mijn mening laten veel mensen zich in slaap sussen; ze zijn al zover uitgeblust dat ze de energie niet meer hebben om voluit tot leven te komen. Veel mensen hebben naar mijn mening geen benul van het niveau van levenskracht, vitaliteit, energie en daadkracht die we als mensen in ons hebben zitten. Kijk eens naar gezonde, spelende kinderen! Iedereen beschikt over deze oer-levenskracht waaruit we zijn voortgekomen. Ik ben ervan overtuigd dat veel mensen verbaasd zouden staan van de enorme voorraad energie waar ze over kunnen beschikken als ze maar uit het warme water zouden stappen en zichzelf beter gaan voeden. Ik hoor het dagelijks terug van mijn klanten. Er valt zóveel energie en gezondheid te winnen met een gezond voedingspatroon! Wil jij aan het eind van je leven concluderen dat je mooie dromen had maar dat je ze door gebrek aan energie niet hebt kunnen waarmaken? Dat je heerlijk hebt gegeten maar niet hebt geleefd? Kom dan uit het warme bad! Leef je leven voluit, maak je dromen waar en laat de wereld een beetje mooier achter!

Wil jij na je vakantie waarin je hopelijk, net als ik, hebt genoten van allerlei lekker eten en drinken, weer even lezen waarom het voor je gezondheid en energieniveau aan te raden is om zoveel mogelijk suikervrij, zuivelvrij en glutenvrij te eten? Bestel dan nu mijn boek Het Energieke Vrouwen VoedingsKompas!

Als je dit artikel waardevol vindt voor je gezondheid en vitaliteit help dan mee dit te verspreiden door het te delen met andere vrouwen. Dit kan door middel van de social media knopen. Ik vind het ook altijd fijn als je een reactie achterlaat.