Deze week een indrukwekkende gastblog plús filmpje van een geweldig vrouw die 7 jaar geleden de uitslag MS kreeg te horen. Multiple Sclerose; een degeneratieve ziekte. Er was niets aan te doen zei haar arts. Maar ze luisterde niet naar hem en nam de verantwoordelijkheid in eigen hand. Ze besloot ook niet mee te doen aan de willekeur van het gebruik van medicijnen en bleef goed luisteren naar haar lichaam. Ontmoet Marjan en hoor hoe het nu met haar gaat.
MS: hoe voeding mijn medicijn werd
Mijn naam is Marjan van Eeden- de Vries en ik ben geboren in 1966 te Dokkum. Tijdens mijn jeugd groeide ik op in Friesland. Ik volgde de opleiding tot verpleegkundige en werkte zowel in een ziekenhuis en als verpleegkundige in de wijk.
Om los te komen van Friesland verhuisde ik op mijn 23ste naar Zwitserland. Ook daar vond ik gelukkig een baan binnen de gezondheidszorg. Na met veel plezier in de stad Wil gewerkt te hebben, vestigde ik me na tweeëneenhalf jaar weer in Nederland. Maar deze keer in het westen van het land.
Ik hield me netjes aan de ‘Schijf van vijf’, met een duidelijke neiging voor zoet. Veel zoet. Mijn vrije tijd besteedde ik aan bergwandelen en later aan fietsen en fietsvakanties. Kamperen in de vrije natuur heeft mijn passie.
Van incontinentieklachten tot MS
Rond mijn 40ste openbaren zich incontinentieklachten, die ik afdoe als inherent aan vrouw 40+ zijn. Wanneer ik echter ook de controle verlies over mijn ontlasting raadpleeg ik mijn huisarts. Die onderzoekt me. Maar er wordt niets gevonden en ik word doorverwezen naar de uroloog. Een inwendig onderzoek (cystoscopie) levert hier ook niets op.
Een doorverwijzing naar de neuroloog volgt. Na het eerste lichamelijke onderzoek begin ik te vrezen voor Multiple Sclerose (MS), want naast de incontinentieproblemen heb ik ook tintelingen in beide onderbenen. De neuroloog laat een tweetal MRI’s doen, waaruit blijkt dat mijn ruggenmerg schoon is maar mijn hersenen witte vlekjes vertonen. De uitslag van een daaropvolgende lumbaalpunctie wordt bekend. Het lijkt MS te zijn.
O, wat haat ik de twee initialen: MS
De schok is groot. MS associeer ik met enorme degeneratie. Achteruitgang op velerlei gebied. Ik had zelf zoveel patiënten tijdens mijn werk meegemaakt. En dan nu, ikzelf MS? De neuroloog wijst me op het feit dat niet alle patiënten met de wijkverpleging van doen hebben. Degenen die ik heb verpleegd als wijkverpleegkundige waren dan al ernstig ziek. Er zijn meer MS-patiënten waar het niet zo slecht mee gaat.
Diezelfde dag van de uitslag word ik in het ziekenhuis opgenomen voor een kuur Prednison, 3×1000 mg. De kuur doet echter niets. De diagnose is nu definitief: PPMS: Primair Progressieve Chronische MS. Er is geen enkele medicatie tegen. Ik sta met lege handen en ga naar huis.
Eerst de kop heel diep in het zand
Mijn leven pak ik als vanouds op, en ik doe alsof er niets aan de hand is. Want dan heb ik immers de diagnose ook niet. Negen maanden houd ik mezelf voor de gek. Dan kan ik er niet meer om heen. Ik ben ziek! Lopen gaat steeds moeizamer. Zelfs naar de supermarkt om de hoek pak ik nu de fiets. Want fietsen is een relatief onbelaste beweging. Ondanks zware pijnstillers wordt het werken als verpleegkundige op de afdeling een ondoenlijke opgave.
Na een reïntegratietraject en in samenspraak met het UWV kan ik uiteindelijk nog, zittend, als planner aan het werk. Maar ik berust er niet in. Want lijdzaam toezien hoe ik achteruitga wil ik niet. Op zoek naar alternatieven en mogelijkheden google ik me suf. Daarbij stuit ik op Terry Wahls, een MS-patiënte die notabene passief in een rolstoel heeft gezeten en nu weer kan fietsen! En raad eens… door middel van haar voeding!
Vervolgens andere voeding op mijn bord
Beetje bij beetje begin ik mijn voeding naar ‘mijn inspirerende voorbeeld Terry’ aan te passen. Van meergranenbrood naar speltbrood. Van twee stuks fruit naar vier à vijf stuks fruit. En groene poeders, als chlorella en spirulina worden in huis gehaald. Met de geweldige support van mijn man stappen we geheel over op biologisch. Groenten, vlees en vis komen voortaan niet meer uit de supermarkt. Alleen voor kattengrit en toiletpapier bezoeken we het grootwinkelbedrijf. Veel verbetering constateer ik nog niet, maar het is heerlijk om meer en meer de regie over te nemen. Ik krijg de smaak te pakken!
Russisch roulette met mijn gezondheid!
Tussendoor ga ik nog naar een andere neuroloog. Tot mijn grote verbazing kondigt ze aan met remmers te willen starten… nog voordat ze vraagt hoe het met me gaat. ‘Remmers helpen toch niet bij PPMS?’, vraag ik. Inmiddels stel ik al mijn vertrouwen in mijn voeding. Ik kom erachter dat wélke medicatie bij PPMS wordt voorgeschreven, volledig afhangt van wáar de neuroloog is opgeleid. In het AMC gebruiken ze liever geen remmers, in het VU weer wel. Voor mij voelt dit als Russisch roulette. Waar ik voor bedank. Mijn vertrouwen in de gevestigde gezondsheidszorg is ernstig geschonden. En passant laat ik mijn vitamine D prikken. 43 nmol /L is volgens de neuroloog prima, ofschoon de minimale ondergrens toch echt 75 nmol /L moet zijn. Dit verschil van inzicht is de druppel voor mij om mijn heil elders te zoeken.
Het vertrouwen in mijn lichaam wordt hersteld
Ik blijf mezelf goed informeren op internet. Daarnaast is er zoveel dat me aanspreekt. Smoothies, raw-food, het verhaal van Weston Price, superfoods. Zonder sapcentrifuge en een blender is mijn keuken niet meer volledig.
Om structuur aan te brengen en te kijken of ik op de goede weg zit bezoek ik een orthomoleculair arts. Naast supplementen richt zij zich ook vooral op voeding en acupunctuur. Mijn bezoeken aan haar zijn zeer waardevol geweest. Ze geven me vertrouwen in mijn lichaam en met dat vertrouwen ga ik langzaam en gestaag vooruit, de toekomst tegemoet.
Voeding werd mijn medicijn
Mijn voeding blijf ik steeds weer aanpassen tot de ideale modus. Speltbrood is vervangen door eigengebakken boekweitbrood. Ik gebruik zoveel mogelijk de groenten van het seizoen en vers van de (zorg)boerderij, vier kilometer van ons huis. Sinds kort hebben we ook onze eigen volkstuin. We reduceren vlees tot tweemaal per week. Bij voorkeur ‘grass fed meat’. Vlees van koeien die gras hebben gegeten dus. Echter altijd van de biologische slager. En zelf bak ik gluten- en suikervrije koek en gebak.
Een cursus mediteren helpt me om stresssituaties beter het hoofd te kunnen bieden, waarbij beoefening van yoga sinds een jaar een effectieve bijdrage is. Tot medio 2012 gebruikte ik pijnstillers en medicijnen voor mijn blaas maar sinds medio 2012 gebruik ik niks meer. De dagelijks supplementen als D3, Magnesium, Selenium, Zink, Chlorella, Spirulina, Macapoeder zijn ervoor in de plaats gekomen.
Weer full-time aan het werk als verpleegkundige!
Voeding is mijn medicijn geworden. Waardoor ik zelfs vanaf maart 2012 weer full-time als verpleegkundige aan het werk ben! 24 uur zittend op een vaste werkplek, plus tien uur per week lopend.
Het voelt als een overwinning op een strijd die ik zelf ben aangegaan. Ik ben zo blij en enorm dankbaar voor alle informatie op internet, het delen van heerlijke recepten, belangrijke gezondheidsinformatie en zoveel meer. Petje af voor hen die zoveel tijd besteden aan blogs en fora waar ik een zeer dankbare gebruiker van ben.
Als je dit artikel waardevol vindt voor je gezondheid en vitaliteit help dan mee dit te verspreiden door het te delen met andere vrouwen. Dit kan door middel van de social media knoppen. Ik vind het ook altijd fijn als je een reactie achterlaat
Simone Bosch
op 11 Oct 2013Hanny Schouten
op 11 Oct 2013Annette
op 30 Oct 2013Nienke
op 09 Aug 2015Aila
op 22 Mar 2014Joke Vogelaar
op 04 Nov 2014Suzanne van Holstein
op 11 Oct 2013Petra venema
op 11 Oct 2013Elisabeth
op 11 Oct 2013Jolanda
op 11 Oct 2013Ina
op 11 Oct 2013Godelein
op 11 Oct 2013wendy Zeckendorf-Pols
op 11 Oct 2013marja van der knaap
op 11 Oct 2013Marjan van Eeden
op 11 Oct 2013sascha
op 22 Oct 2013Diny van der Veen
op 11 Oct 2013Ans Draad
op 11 Oct 2013Carin Baetsen
op 11 Oct 2013Vivivenne Boels
op 12 Oct 2013Marcel van Schie
op 12 Oct 2013coby klazinga
op 12 Oct 2013Dina den Hartog
op 12 Oct 2013Carla
op 12 Oct 2013Petra de Lange
op 13 Oct 2013Anita Brinkman
op 13 Oct 2013Wilma Terburg
op 10 Apr 2014Ineke van Ee-Keetels
op 13 Oct 2013Hanneke
op 19 Oct 2013Marjan van Eeden
op 19 Oct 2013Lilian
op 09 Nov 2014bjorn
op 08 Jun 2015Lucie Broekema
op 24 Oct 2013Emilienne Senator
op 26 Oct 2013Marjan van Eeden
op 27 Oct 2013Wilma Terburg
op 10 Apr 2014Marleen
op 25 Nov 2013TiNKY
op 27 Nov 2013Marjan van Eeden
op 04 Dec 2013A. Wessel
op 21 Mar 2015Erna Knook
op 27 Nov 2013Petra de Lange
op 30 Nov 2013Claudia
op 01 Dec 2013Marjan van Eeden
op 04 Dec 2013Marco Janssen
op 19 Dec 2013Sylvia van Ballegooijen
op 03 Jan 2014Octavia
op 17 Jan 2014Wilma Terburg
op 10 Apr 2014Marjan van Eeden
op 22 Jul 2015Wilma Terburg
op 10 Apr 2014Carolien
op 10 Apr 2014Marion Merkx
op 17 Apr 2014Marjan van Eeden
op 22 Jul 2015Claudia
op 23 Apr 2014Wendy
op 16 Oct 2017Janet Rozenberg
op 14 May 2014Marjan van Eeden
op 29 Sep 2014Marijan
op 14 May 2014Nynke
op 15 May 2014knutselsmurf
op 22 Jun 2014Armin Wessel
op 28 Sep 2014Marjan van Eeden
op 29 Sep 2014Marjon
op 05 Nov 2014Jo de Wit
op 19 Feb 2015Marjan van Eeden
op 22 Feb 2015Johan Ritskes
op 14 Mar 2015Marjan van Eeden
op 16 Mar 2015A. Wessel
op 21 Mar 2015Marjan van Eeden
op 23 Mar 2015liesbeth
op 12 Apr 2015Ank van Meerkerk-van Tol
op 20 Jun 2015Rudolf Boesjes
op 25 Jun 2015Marion Danenberg
op 25 Jun 2015Froukje
op 20 Jul 2015J.D. Van Munster
op 02 Aug 2015Judith Takken
op 10 Aug 2015Annette Heijink
op 25 Aug 2015Marjolein Dubbers
op 26 Aug 2015Gon
op 29 Jan 2016Marjan van Eeden
op 26 Aug 2015Bjorn
op 24 Oct 2015Marjan van Eeden
op 26 Oct 2015Jannie
op 27 Apr 2016Bjorn
op 07 Jan 2017Karin
op 16 Dec 2015Anna de Wit
op 22 Feb 2016Johan- Osteopathie Rotterdam
op 25 Apr 2016Hennie van der Molen
op 25 Apr 2016Janavannunen
op 26 May 2016liesbeth
op 17 Jul 2016Nydia van der Zwaal
op 11 Oct 2017